Voor ons heeft de winter lang geduurd. Vorig jaar zijn we twee keer naar Indonesië geweest, maar dit jaar gaan we "maar" één keer. Wat kan een mens verlangen naar zijn tweede thuisland!
Indonesië geeft ons altijd weer dat gevoel van thuiskomen. We hebben daar vrienden en er ligt ook altijd weer een boel werk op ons te wachten.
 
​Intussen zijn de tickets gekocht en dit jaar gaan Cees en Monique Kleywegt met ons mee. Monique is een nicht van mij en haar man Cees is bestuurslid van Tolong Flores. Ze zijn enorm geïnteresseerd in het werk van Tolong Flores en gaan nu in levende lijve zien en ervaren hoe het is in Indonesië en natuurlijk op Flores. Voor hun is het een compleet nieuwe ervaring om zo ver te gaan vliegen. Ik weet zeker dat ze deze reis nooit meer zullen vergeten.

Voor ons komt de reis nu snel dichterbij. Er staan al tassen klaar met knuffeltjes, stuiterballen, kinderkleertjes en Lego. Natuurlijk moeten we zelf ook nog wat kleding mee, al is dat niet het hoofdbestanddeel van onze bagage.
Ook Monique en Cees nemen veel spulletjes mee voor de kinderen. Dit jaar zal er veel zijn voor de kinderen in Nggilat. Daar is veel schade ontstaan door de overstromingen die in maart plaatsvonden.

We vliegen op 20 juli met Garuda Indonesia naar Bali. Daar gaan we eerst een paar dagen bijkomen van de vluchten. Op 28 juli vliegen we dan door naar Flores. Dan gaat het échte werk beginnen.
We zijn bezig met de planning en we hopen ons daar aan te  kunnen houden. Tegen beter weten in eigenlijk, want in Indonesië is het ons eigenlijk nog nooit gelukt om de planning volledig te volgen....Dit komt door de andere mentaliteit van de Indonesiër én door de taalbarrière. Misverstanden ontstaan snel als je elkaar niet altijd precies begrijpt. Gelukkig doet niemand moeilijk en wij dus ook niet, want er wordt veel opgelost met een hartelijke lach!

We zullen op Flores de twee basisscholen bij Labuan Bajo gaan bezoeken en ook gaan we twee dagen naar Nggilat, waar Elias een kleuterschool is gestart. Nggilat ligt ongeveer 4 uur varen van Labuan Bajo en is met de auto, over land, haast niet te bereiken. Met de brommer doe je er ongeveer 12 uur over..... Dus gaan we met de boot.
​Vorig jaar zijn Kees en ik daar voor het eerst geweest en dat was een fantastische ervaring. Wat een leven... zo puur en eerlijk. Hartelijkheid alom en ook veel nieuwsgierigheid van de mensen uit het dorp naar ons leven in Nederland.
Het is erg leuk om dit straks met Monique en Cees te kunnen delen. Wat een ervaring zal dat zijn!

Nog 6 weken en dan is het zover....
Binnenkort zal het bestuur van Tolong Flores nog een keer vergaderen en dan zullen er afspraken gemaakt worden over de te besteden gelden. We hebben dit jaar gelukkig een mooie bedrag door de fantastische acties die twee scholen in Koudekerk aan den Rijn en Aarlanderveen hebben gehouden. Het maakt me blij als kinderen hier in Nederland, hun best doen voor kinderen in Indonesië! Maar ook veel vaste donateurs en belangstellenden maken ons werk mogelijk en daar bedank ik iedereen dan ook heel hartelijk voor!

Klik op de foto voor de nieuwsbrief

Klik op de foto voor de nieuwsbrief