Verslag van Ruben Pol, schoolstage in Gorontalo

Tolong Flores
In April 2014 ben ik samen met een vriend naar Flores vertrokken om daar les te geven, en een groot avontuur te beleven. Beide zaten we in 5-tvwo. Deze ‘t’ staat voor ‘tweetalig’ en houdt in dat we onze lessen in het Engels krijgen en we het International Baccalaureaat volgen. Deze opleiding naast het vwo ‘verplicht’ ons om elk jaar een reis te maken. In de vijfde klas moest deze reis een internationale stage zijn. De leerlingen moeten zelf een stage plek vinden, waar of bij wat voor een bedrijf of stichting maakt niet uit, als het maar in het buitenland is.

Na een tijd lang zoeken hoorde ik van een vriendin over de stichting Tolong Flores. Ik ben gaan rondkijken op hun website en werd aangetrokken door al het goeds dat ze doen voor de school en de kinderen op Flores, het feit dat al het geld dat ze binnenkrijgen van donateurs ook daadwerkelijk naar het schooltje gaat en natuurlijk het prachtige Indonesië.

Na een paar keer de Familie van Beusekom bezocht te hebben was het dan eindelijk tijd om te vertrekken. In Nederland hadden we familie, vrienden en collega’s gevraagd om geld te doneren om wat spullen voor de school te kopen. Onze koffers zaten vol met blokfluiten, educatieve spelletjes en schoolspulletjes.
Na een paar lange vluchten kwamen we aan in Labuan Bajo. Na een ontvangst van de familie van Beusekom en heerlijk Indonesisch gegeten te hebben, hadden we ingecheckt in het hotelletje.
De eerste dag op de school was natuurlijk erg spannend. We hadden al wat foto’s gezien van de kinderen en de school, maar nu was het tijd om de school in het echt te bezoeken. De eerste dag bestond vooral uit kennis maken en veel lol hebben met de kinderen. Mijn indruk was heel erg goed. Alle kinderen waren enthousiast en ik voelde me erg welkom. Ook kregen we al wat uitleg over wat er van een leraar in Indonesië wordt verwacht. Zo is het bijvoorbeeld verplicht om dichte schoenen, een lange broek en een blouse te dragen. En het is niet netjes om je linkerhand te gebruiken voor allerlei dingen.

 Nadat we afscheid hadden genomen van de Familie van Beusekom stonden we er verder echt alleen voor. Dit gaf juist ook wel weer extra energie voor ons nog meer in te zetten voor de school.
De meeste dagen zagen voor ons als volgt uit:

-Opstaan om 05:45
Omkleden, ontbijten en vervoer regelen naar het schooltje. Meestal hielden we twee scooterrijders aan en vroegen ze om ons voor een kleine vergoeding naar Gorontalo te brengen.


-Aankomen op het schooltje om 6:45
Dan was er altijd een klein ceremonietje. Op elke dag (behalve maandag) stonden de kinderen op het schoolplein, zongen het volkslied en hesen de vlag. Op maandag is de ceremonie altijd veel uitgebreider. Er worden dan grote stukken tekst opgedragen en er werd gemarcheerd.
Ook wij mochten bij de ceremonie zijn en er deel van uitmaken. Dit was erg bijzonder om mee te maken.

-Daarna gingen we naar het kantoorgebouwtje om van Gabriel (het schoolhoofd) te horen welke lessen we moeten geven, en om de les voor te bereiden. 

-Hierna begonnen voor ons de daadwerkelijke lessen. We hebben veel Engels gegeven en zagen ook echt verbetering na de twee weken dat we er geweest waren. Elke klas is op hun eigen niveau vooruit gegaan.
De lessen bestonden uit woordenschat, uitspraak, lezen, grammatica en toch ook wel heel veel lol!

-In de pauzes werden er voornamelijk spelletjes gespeeld. De spellen die we gekocht hebben met het geld van de donateurs vielen erg goed in de smaakt. De kinderen hadden veel lol en wilden allemaal hun momentje om een potje met ons te doen.

-Nadat alle lessen afgelopen waren hadden we de dagelijkse nabespreking. Ook al verstond ik er natuurlijk vrijwel niks van, toch kon ik zien dat alle docenten veel lol hebben in hun werk en ook trots zijn op wat ze doen. Hier kon ik mezelf ook erg in vinden.

Als ik terug kijk op mijn reis kan ik zeggen dat ik ontzettend veel heb geleerd en een bijzonder avontuur heb meegemaakt. Dit alles was niet mogelijk zonder alle hulp en gezelligheid van de familie Van Beusekom, de gastvrijheid van Indonesië en natuurlijk iedereen die zijn/haar bijdrage heeft geleverd d.m.v. een bedrag te doneren. 
Ik hoop dat de school het net zo leuk heeft gevonden als ik en dat wij onze bijdrage hebben mogen leveren aan een betere toekomst voor iedereen op het schooltje in Gorontalo.

 Kijk voor mijn volledige reisverslag (met veel foto’s) op mijn blog!
@  www.rubenp100.wordpress.com