Blog 3: Werkbezoek Tolong Flores

Het is zover!
Op zaterdag 20 juli was het dan eindelijk zover. Ons vertrek naar Indonesië. We waren rond 8:00 uur al op het vliegveld, waar het erg druk was. Maar na inchecken en douane konden we gelukkig nog even wat ontbijten. Direct daarna begon het boarden al. Helaas was de vlucht door onduidelijke redenen vertraagd en hebben we bijna een uur gewacht, voordat we eindelijk aan de vlucht naar Jakarta konden beginnen.
Over de vlucht valt weinig te vertellen... Het duurt lang en de één slaapt en de ander kijkt filmpjes of luistert muziek. We worden in ieder geval van lekker en zeker voldoende voedsel voorzien.
Uiteindelijk na zo 13,5 uur landen we dan in Indonesië. De warmte buiten is al voelbaar en het vliegveld voor ons onbekend. We zoeken wat af, maar vinden uiteindelijk de terminal voor binnenlandse vluchten. Door de vertraging hoeven we niet lang te wachten en dan gaat onze vlucht naar Denpasar op Bali alweer.
Na een vlucht van nog eens zo'n twee uur landen we op het vliegveld van Bali en zijn we er eindelijk! Het is ieder jaar weer een hele onderneming om hier te komen, maar als ik de warmte voel en de Indonesische geuren ruik, is het leed direct vergeten en ben ik weer helemaal thuis.
Hier worden we door Sandi ontvangen en zien we ook nog even de broer van Sandi, onze voormalige tourleader, Komang. Sandi heeft geregeld dat we door een taxi naar het hotel worden gebracht.
We hebben een hotel voor één nacht in Sanur. Dit hotel ligt in een prachtige tuin met een klein zwembadje. De kamers zijn leuk en heel Balinees ingericht. Het belangrijkste zijn natuurlijk de goede bedden! We hebben wel en goede nachtrust verdiend na onze lange reis.
Sanur is een badplaats met vele restaurantjes. We drinken eind van de middag wat aan het strand en eten heerlijk bij ons favoriete restaurant Lilla Warung. 
Maar we gaan op tijd naar bed, want we zijn moe. Een heerlijk bed wacht op ons en we slapen als een roos.

Op maandag  22 juli vertrekken we al weer naar Bungaya. Wij ( Kees en Linda) hebben in een dorpje op Oost-Bali, een klein huisje op grond van onze vriend Sandi. Hier gaan we nog een paar dagen wat uitrusten van ons werk van de afgelopen weken en van de vliegreis. Zondag 28 juli vertrekken we naar Flores en gaat het echte werk beginnen.
Song, de zoon van Sandi komt ons ophalen en onze bagage met alle extra spullen voor Flores, past net in de auto. Ook zelf passen we er nog nét bij.
De rit naar Bungaya is een belevenis op zich. Er valt zoveel te kijken. De weg is een georganiseerde chaos van auto's en brommers. Op de brommers wordt van alles meegenomen, wat in Nederland écht niet zou worden toegestaan, maar het gaat meestal goed hier. Dat komt ook doordat iedereen rustig rijdt en let op elkaar. Geen boze gezichten of kwaad getoeter hier, maar de claxon wordt gebruikt om elkaar te waarschuwen en te helpen.
Onderweg drinken we vlak aan zee een koffie bij een heel oud vrouwtje. Zij zit daar de hele dag en hoopt dat er mensen wat willen drinken. Verderop in een supermarktje gaan Monique en ik naar een toilet. Ons eerste hurktoilet. Er zullen er nog vele volgen vrees ik.....

​In Bungaya wacht ons een emotionele ontvangst. Bij de ingang van ons huisje staan speciale 'borden', gemaakt van natuurlijke materialen. We knuffelen en kijken elkaar aan. Wat heeft het lang geduurd, voordat we elkaar weer zagen! Maar wat fijn, dat we elkaar weer in gezondheid zien, na een jaar.
Ons huisje staat er mooi bij en ook het huisje waar Cees en Monique in slapen is klaar voor hen. 
Na wat bijkletsen met Sandi, worden we gevraagd om mee te gaan naar het dorp. In het dorp mogen alle kinderen vandaag vieze woorden roepen en wordt er op de hoeken van de straat aan kickboxen gedaan. Dit wordt allemaal goed georganiseerd door mensen en er mag geen agressie bij zijn. Zodra er een kind te agressief en niet sportief is, wordt er ingegrepen.  Voor ons een heel aparte ervaring, omdat we zoiets in Nederland niet kennen.
Het roepen mag dan ook alleen vandaag en moet om 17:00 uur afgelopen zijn. Want ook hier is schelden en slecht taalgebruik niet toegestaan, normaal gesproken, alleen vandaag mag het wél.
Na dit even bekeken te hebben gaan we een lekker bordje Indonesisch eten en doen we nog een spelletje. De een gaat vroeg naar bed, de ander praat nog wat na, maar het was een dag met heel wat nieuwe ervaringen. Morgen weer een nieuwe dag. Tot dan!