Laatste blog werkbezoek Tolong Flores 2019

 Lieve blogvolgers,
We zijn toegekomen aan de laatste dag bij de scholen. We nemen afscheid en hopen volgend jaar weer terug te komen. Iedereen vindt het jammer dat het voor dit jaar weer is afgelopen. We hebben wel een goed gevoel over de afgelopen week. We zijn heel productief geweest en hebben kunnen doen wat we in gedachten hadden. Het programma zat goed in elkaar en we hadden nagenoeg geen tegenslag. De Indonesische jam karet (elastieken tijd) was deze week niet van toepassing.

3 augustus: We gaan vandaag eerst naar Nanga Nae. We hebben afgesproken om 9:00 uur en ook de boekhandelaar, Mr. Rohmad, is zowaar op tijd en op de goede plaats! In zijn pick-up staat een tafeltennistafel, ballen en meerdere dozen met boeken.
Bij aankomst zwermen de kinderen om ons heen en willen ons allemaal nog een handje of een 'box' geven. Ik moet wel lachen want iedereen wordt begroet met "hello mister", ook de dames. 
De spullen worden uitgeladen en er worden foto's gemaakt. Daarna volgt nog een kleine toespraak en voor allemaal is er een leuk t-shirt met design van de Manggarai.
We ontmoeten, dit keer op school, ook de leerlingen van de junior highschool. Met Aina en Yanti gaat het goed. Ze hebben hun rapport meegebracht om aan ons te laten zien. We ontmoeten ook twee nieuwe leerlingen: een jongen en een meisje. Hun namen zijn Irwansyah en Teresia (afgekort naar Titin). We schudden de ouders de hand en maken afspraken over de communicatie. Meester Ali gaat dat op zich nemen. Heel handig dat dit tegenwoordig via Whats App kan!

​We stappen allemaal in de pick-up van Mr. Rohmad. In de laadbak kun je zitten en staan en zo gaan we naar de school in Gorontalo. We hebben weer heel wat bekijks en iedereen lacht en zwaait naar ons. Intussen zit ik met Mr. Rohmat in de cabine en we proberen wat Indonesisch te praten, want hij spreekt nauwelijks Engels.. We zijn zo druk aan de babbel, dat hij vergeet de afslag naar de school te nemen en te ver doorrijdt.  Dus keren maar met iedereen en alsnog de weg naar Gorontalo in.
Ik heb de indruk dat die weg ieder jaar slechter wordt. Het is een en al kuilen en hobbels met stenen. Achterop hadden ze het dus niet gemakkelijk!
Aangekomen bij de school doen we bijna dezelfde dingen als in Nanga Nae. Ook hier worden wat spullen afgeleverd en zitten de ouders van de leerlingen voor de junior highschool al te wachten. Wat was het leuk om Adim en Sufrandi weer te zien! Adim was nog langer geworden en Sufrandi is nog steeds een klein mannetje, maar toch ook wel gegroeid. Ik heb met hen even gepraat en helaas stelt het Engels op de school bij hun niet zoveel voor. Ik heb ze op het hart gedrukt om toch vooral te blijven studeren! Ook in Gorontalo hebben we weer twee nieuwe kinderen toe kunnen voegen aan het programma voor ondersteuning. Zij heten Irma en Eka. Het contact met hun families verliep ook heel spontaan. Ze gaan in ieder geval een betaalrekening openen om het geld, dat per kwartaal word gestort, te kunnen innen.
Daarna nemen we afscheid van de kinderen en stappen we achterin een andere pick-up. We gaan lunchen aan zee met de leerkrachten van deze school. Ze hebben zich uitgesloofd. Heerlijk eten met vis en allerlei soorten fruit. Cees en ik zijn dol op de Marquisa (zie foto), ook al ziet het er erg snotterig uit. Uiteindelijk gaan we halverwege de middag naar ons hotel.
Hier worden we later nog opnieuw bezocht door Ibu Maria en Juliana. Ze komen nog een cadeautje brengen. Monique en ik krijgen een prachtig Flores-pakje (broekrok met blouse) en de mannen een lekker zakje met koffiesnoepjes, de Kopiko. We voelen ons verwend en het afscheid verloopt emotioneel. Met veel beloftes voor volgend jaar.

We drinken gezamenlijk nog een drankje, want het werkbezoek zit er nu officieel op. Een drukke week, waarin we ontzettend veel hebben gedaan en meegemaakt. We kunnen terugkijken op een heel geslaagde week!
De zondag benutten we om nog wat rond te kijken in Labuan Bajo en te relaxen in een zwembad in de buurt. Morgen, maandag, vertrekken we weer naar Bali en gaan daar ieder ons weegs. Cees en Monique nog een aantal dagen in Sanur en Kees en ik gaan naar ons huisje op Oost-Bali. We hebben het gezellig gehad!
Mijn blog komt nu ook ten einde voor dit jaar. Ik heb het heel fijn gevonden om onze ervaringen met jullie te delen. Het helpt mij om zaken te verwerken en goed te overdenken. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Heel veel groetjes van ons allen, Linda, Kees, Monique en Cees.