Een nieuwe start.Wat een fantastisch gevoel om weer in Labuan Bajo aan te komen. Ik ga jullie niet vermoeien met de regelingen die we allemaal moesten opvolgen om hier te komen, maar het had in ieder geval wat voeten in de aarde. Daarom was onze aankomst op het vliegveld van Labuan Bajo een geweldige ervaring. We zijn meer dan twee jaar niet geweest! De eerste twee dagen hebben we dan ook genoten van ons verblijf hier, zonder direct aan de slag te gaan. Al was het natuurlijk super leuk om één van onze sponsorkinderen van het eerste uur, zomaar in de supermarkt tegen te komen. Erna herkende ons en kwam naar ons toe. Ze heeft haar opleiding afgerond en heeft gelukkig werk gevonden. Het gaat goed met haar en haar familie en we hopen ook deze week nog even langs oma te gaan. Wat een leuk begin al van ons werkbezoek. Ook hadden we zondag al een meeting met Elias van Nggilat. Hij was naar ons gekomen, omdat het programma te vol zat om ook nog naar Nggilat te varen( 4 uur op een 'knetterbootje') We hebben een goed gesprek gehad en hij kan aan de slag met het maken van een voorstel voor zijn kleuterklasjes en zijn lessen Engels. GorontaloMaandag 1 november was het dan zover. Op naar SD Gorontalo. Sinds we in Indonesië wonen gebruiken we heel vaak de scooter, dus ook nu hebben we een gehuurde scooter en kunnen we ons makkelijk overal heen bewegen. Kees heeft wel zijn helm meegenomen vanuit Bali, want een helm huren met zijn grote maat is hier niet mogelijk. Ik vermoed dat het een standaard item wordt om mee te nemen als we op reis gaan. Bij aankomst is het rustig. We hadden gevraagd om geen grote ontvangst, maar ook zijn de klassen hier nog half bezet. Ze hebben het hier zo geregeld dat de eerste drie groepen naar school gaan op maandag, dinsdag en woensdag. De andere dagen tot en met zaterdag gaan de drie hoogste groepen. De ontvangst is verder allerhartelijkst en iedereen is blij om ons weer te zien. Zoals het altijd al gaat is er natuurlijk een officieel gedeelte. Hierin geven ze aan wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Hier in Indonesië gaan ze nog maar een paar maanden weer naar school. De scholen zijn meer dan twee jaar dicht geweest. Het onderwijs was deels online, voor zover dat kon, en ook werd er veel huiswerk thuis gebracht. Na het officiële gedeelte, waarin we gehoord hebben wat hun wensen zijn, maar ook wij verteld hebben hoe Tolong Flores een nieuwe start wil maken, hebben we natuurlijk een rondje langs de lokalen gedaan en genoten van het contact met de kinderen. We schrokken erg van de staat van de lokalen! Veel klassen waren in een haast vervallen staat en ook het meubilair was er slecht aan toe. We begrepen wel de vraag van de leraren om nieuwe meubels voor de kinderen en hunzelf. We waren blij om te zien dat er ook op Flores gemotiveerde leerkrachten zijn, die niet veel nodig hebben om plezier te hebben in les geven en daar dan het beste van maken. We hopen dat zijn enthousiasme ook zal overslaan op de andere leerkrachten en we hebben dan ook onze waardering extra voor hem uitgesproken. De verdere wensen van deze school zal met het bestuur van Tolong Flores worden besproken en zo spoedig mogelijk gaan we daar natuurlijk mee aan de slag. Belangrijk in het voorstel van de school is het feit dat het niet alleen maar een verlanglijst is, maar een goede motivatie en een programma voor de langere termijn. Dus meer gericht op een visie. We vertrokken met een tevreden gevoel uit Gorontalo, ondanks dat we óók het gevoel hadden dat na 10 jaar Tolong Flores op sommige gebieden, we weer terug bij af zijn. De trots van meester Kusnadin en de hoop dat zijn enthousiasme ook zijn collega's zal aansteken maakte het een goed bezoek. Nanga NaeToch spannend om na Gorontalo vandaag weer naar Nanga Nae te gaan. De communicatie met deze school was niet goed geweest de afgelopen jaren en we hadden echt geen idee wat we hier zouden aantreffen. Op de brommer is het toch wel een stukje verder en we hebben genoten van de rit er naartoe. Flores is in deze tijd groen, omdat er toch al af en toe een bui valt en de wegen zijn erg verbeterd onder het bewind van de huidige president Jokowi. Ook heel Labuan Bajo heeft trouwens een facelift ondergaan, met goede stoepen en betere verlichting. Bij onze aankomst was het toch een verrassing om hier goede gebouwen aan te treffen. Een aantal Indonesische stichtingen, in samenwerking met de overheid, heeft op dat gebied veel voor deze school gedaan. Wat ontzettend fijn! Want SD Nanga Nae had altijd heel wat lokalen waar de gaten invielen en waarvan we dachten dat het toch echt moeilijk was om daar les in te geven. Ook op het gebied van boeken hadden ze een flinke slag kunnen maken. Ze hadden ons dit niet laten weten, omdat ze bang waren dat we dan niet meer wilden komen en dat we onze hulp zouden intrekken.... Eerlijk gezegd waren we alleen maar blij voor ze, want het is echt een welkome verbetering. Ook hier in Nanga Nae was er natuurlijk het officiële gedeelte, maar gelukkig gewoon buiten onder de bomen. De kinderen konden zo lekker even spelen en de leraren sloten af en toe aan of gingen weer even bij hun klas kijken. Ook hier werd duidelijk dat er het één en ander was veranderd, want sinds afgelopen maand was ineens de leraar Engels vertrokken. Heel jammer, zeker nu de scholen weer begonnen zijn met fysieke lessen. Wat we wel begrepen was dat deze leraar niet zo leuk les had gegeven en dat voor de nieuwe leraar gezocht word naar een leuke kandidaat die meer doet dan alleen les geven uit een boek. De school gaat ook hier een programma schrijven met een lange termijn visie. Ze gaan dat voorstel doorgeven en dan kunnen we daarmee aan de slag. Ook komt er natuurlijk een lijst met zaken die nu direct nodig zijn. We hebben genoten van het contact met de kinderen en de leraren en hebben dan ook heel wat leuke foto's en filmpjes gemaakt. We vinden het fijn om jullie allemaal te laten weten dat Tolong Flores begonnen is aan een nieuwe start en dat uw steun en support heel hard nodig is. We hebben begrepen dat Flores qua niveau van onderwijs in Indonesië, helaas nog op een van de mindere plaatsen op de ranglijst staat. Dus er staat ons nog veel werk te doen.
Helaas kunnen we niet alle kinderen helpen, maar wél de kinderen van 'onze scholen'. Daar gaan we voor! Hartelijke groeten vanuit een heet en zonnig Flores, Kees en Linda ven Beusekom én natuurlijk ook Sandi ( en dit keer ook zijn vrouw Ketut)
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Linda van Beusekom
Websitebeheerder Archives
November 2021
|